De Kleine Aarde bestaat niet meer. Zondag hebben we afscheid genomen van het centrum waar ook ik van 1981 tot 1984 heb gewerkt. Het was toen een roerige tijd en we haalden in de periode ’83-’84 regelmatig de grote pers met conflicten en ruzies. Het hoorde een beetje bij dat vredige ecologische wereldje van De Kleine Aarde. Eerder al had immers de oprichter en initiatiefnemer Sietz Leeflang op een niet al te vriendelijke manier het project verlaten om even verderop in Boxtel zijn ’12 Ambachten’ te beginnen.
Maar eerlijk is eerlijk, De kleine Aarde heeft in die 38 jaar ontzettend veel bereikt en het lijkt wel of ze die verdienste niet echt wordt gegund. Veel zaken zoals natuurlijke energiebronnen, ecologische landbouw, afvalscheiding, vegetarische voeding enz. waar men tot nog niet zo lang geleden om gniffelde of ronduit lachte, zijn nu algemeen aanvaard en zelfs bij de lachers van toen nu heel gewoon geworden. Vooral de inzet van Jan Juffermans, pionier en doordouwer is naar mijn mening doorslaggevend voor veel van de successen van deze organisatie.
Behalve de hierboven genoemde minder geschikte pers, konden de media De Kleine Aarde niet overslaan als het ging om de ecologische voortrekkersrol die ze lange tijd vervulde.
De Kleine Aarde heeft zijn tijd gehad. Toch erg jammer dat het afscheid in mineur was. Nauwelijks pers en geen vooraanstaande Nederlanders die naar ik denk toch gebruik hebben gemaakt van de inzichten, publicaties en experimenten van De Kleine Aarde. Bij dit afscheid, is de plaats die DKA in de recente Nederlandse geschiedenis verdient niet tot zijn recht gekomen.
Maar eerlijk is eerlijk, De kleine Aarde heeft in die 38 jaar ontzettend veel bereikt en het lijkt wel of ze die verdienste niet echt wordt gegund. Veel zaken zoals natuurlijke energiebronnen, ecologische landbouw, afvalscheiding, vegetarische voeding enz. waar men tot nog niet zo lang geleden om gniffelde of ronduit lachte, zijn nu algemeen aanvaard en zelfs bij de lachers van toen nu heel gewoon geworden. Vooral de inzet van Jan Juffermans, pionier en doordouwer is naar mijn mening doorslaggevend voor veel van de successen van deze organisatie.
Behalve de hierboven genoemde minder geschikte pers, konden de media De Kleine Aarde niet overslaan als het ging om de ecologische voortrekkersrol die ze lange tijd vervulde.
De Kleine Aarde heeft zijn tijd gehad. Toch erg jammer dat het afscheid in mineur was. Nauwelijks pers en geen vooraanstaande Nederlanders die naar ik denk toch gebruik hebben gemaakt van de inzichten, publicaties en experimenten van De Kleine Aarde. Bij dit afscheid, is de plaats die DKA in de recente Nederlandse geschiedenis verdient niet tot zijn recht gekomen.
Reacties
Een reactie posten